Οι πρώτοι Κοκκινολαίμηδες κάνουν την εμφάνισή τους ήδη από το Σεπτέμβριο στα περίχωρα των Αθηνών αναγγέλλοντας με λιγότερο «αποκαρδιωτικό» τρόπο την γνωστή και πρόωρη ευχή «Καλό χειμώνα». Έτσι, αν θεωρήσουμε ότι "τα χελιδόνια μας έφεραν την άνοιξη", οι κοκκινολαίμηδες δηλώνουν αυτή τη φορά τον ερχομό του χειμώνα με εξίσου ευχάριστο τρόπο.
Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που οι περισσότεροι πλέον Κοκκινολαίμηδες έχουν φτάσει στους μεγάλους κήπους και τα πάρκα όπου θα περάσουν την παγερή περίοδο. Σύμφωνα με τις καταγραφές της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, όλοι σχεδόν οι Κοκκινολαίμηδες που εμφανίζονται το χειμώνα στις πόλεις μας αναχωρούν για ψηλότερες και δροσερότερες τοποθεσίες το καλοκαίρι.
Ένα-δύο μόλις ζευγάρια έχουν παρατηρηθεί να παραμένουν μονάχα στο φιλόξενο περιβάλλον του Εθνικού Κήπου και λίγα ακόμη στα, πιο πράσινα, βόρεια προάστια. Την ψυχρή περίοδο οι Κοκκινολαίμηδες επισκέπτονται μαζικά τις πόλεις που στην πλειοψηφία τους βρίσκονται σε χαμηλό υψόμετρο. Κι αυτό επειδή το χειμώνα έχουν πιο ήπιο κλίμα από τα δάση, ενώ συχνά οι θάμνοι των πάρκων και κήπων είναι γεμάτοι ζουμερούς καρπούς που γεμίζουν ενέργεια τα προσφιλή πουλιά.
Για να έχουν περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης, οι Κοκκινολαίμηδες παραμένουν μοναχικοί όλο το χειμώνα ώστε να μη χρειάζεται να μοιραστούν τα αποθέματα τροφής με άλλους.
Αυτό δίνει στους Κοκκινολαίμηδες ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό:
Για να δηλώσουν ότι είναι θέμα επιβίωσης το να μην μοιραστούν τη λιγοστή τροφή με άλλους, καθένας κελαηδά από μια ξεχωριστή γωνιά του Πάρκου. Ακόμη και το βράδυ! Είτε είναι αρσενικός, είτε είναι θηλυκός! Ουσιαστικά το γλυκό, μελωδικό κελάηδημά τους είναι μια αυστηρή προειδοποίηση: "μην πλησιάσει κανένας άλλος Κοκκινολαίμης κοντά μου γιατί θα λογαριαστούμε!". Ακόμη και τα ζευγάρια που πέρασαν το καλοκαίρι μαζί, θα μαλώσουν εάν σμίξουν τυχαία! Πώς αλλιώς όμως θα επιβίωναν μέχρι την ερχόμενη άνοιξη;
Κατά περίεργο τρόπο, ο τόνος του κελαδήματος των Κοκκινολαίμηδων το χειμώνα είναι ελαφρά διαφορετικός από τον ανοιξιάτικο και μάλιστα ακούγεται πιο... μελαγχολικός!
Εξαιτίας της ιδιαίτερης συμπεριφοράς του, αλλά και της ομορφιάς του, έχει γίνει «ήρωας» σε πλήθος παιδικών βιβλίων, ελληνικών και ξένων και έχει εμπνεύσει μεγάλους Έλληνες ποιητές όπως τον Γεώργιο Δροσίνη, τον Ηλία Βενέζη και τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Χαρακτηριστική η πρώτη στροφή του ποιήματος του Βαλαωρίτη «Ο Καλογιάννος»:
Χαρακτηριστική η πρώτη στροφή του ποιήματος του Βαλαωρίτη «Ο Καλογιάννος»:
«Μὴ μὲ ρωτᾷς ποῦθ᾿ ἔρχομαι, μὴ μὲ ρωτᾷς ποῦ τρέχω
πατρίδα ἐγὼ δὲν ἔχω
παρὰ τοῦ βάτου τ᾿ ἄγριο, τ᾿ ἀγκαθερὸ κλαρί.
Μὲ δέρνει τ᾿ ἀνεμόβροχο, εἶμαι φτωχὸ πουλί,
Ὁ λόγκος τὸ παλάτι μου, καὶ βιό μου εἶν᾿ ἡ χαρά,
πετῶ, κορνιάζω ξέγνοιαστος οσῶχω τὰ φτερά».
Βασιλιάς των πουλιών κατά την παράδοση
Η λαϊκή παράδοση τον θέλει βασιλιά των πουλιών. Σύμφωνα με ένα λαϊκό παραμύθι από το Αγρίνιο μια φορά τα πουλιά ζητούσαν βασιλιά και ο Θεός τους είπε ότι τη θέση θα πάρει εκείνος που θα πετάξει ψηλότερα. Τα περισσότερα πουλιά δεν ήθελαν να συμμετέχουν σε έναν άνισο αγώνα διότι γνώριζαν ότι θα κέρδιζε ο αετός. Μόνον ο καλόγιαννος επέμενε.
Έτσι όταν ο αετός πέρασε όλα τα πουλιά στο ύψος φώναξε: «Ποιος μπορεί να πετάξει ψηλότερα από μένα;» Και ο καλόγιαννος, που είχε κρυφτεί στη ράχη του, φτερουγίζοντας λίγο ψηλότερα φώναξε: «Εγώ». Έτσι έγινε βασιλιάς των πουλιών.
Πώς να γίνετε «φίλος» με έναν κοκκινολαίμη
Το λεπτό ράμφος του κοκκινολαίμη προδίδει την προτίμησή του στα έντομα, αλλά τρέφεται και με καρπούς. Κατά την περίοδο του χειμώνα τα πουλιά χρειάζονται πλούσια τροφή που θα τους δώσει ενέργεια ώστε να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Τότε μπορείτε να τοποθετήσετε στον κήπο σας επιτραπέζιες ταΐστρες με ξηρούς καρπούς όπως ηλιόσπορους, βρώμη, κ.ά. καθώς και με φρούτα όπως μήλα και αχλάδια. Οι κοκκινολαίμηδες της περιοχής σας θα τα εκτιμήσουν δεόντως!
Κείμενο: Π. Λατσούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου