Ζεις σε μια φυλακή κάθε μέρα. Ο μοναδικός σου στόχος είναι η επιβίωση.

"Οσες κι αν χτίζουν φυλακές/ κι αν ο κλοιός στενεύει/ 

ο νους μας είναι αληταριό/ που όλο θα δραπετεύει."

Δεν ξέρω αν υπάρχει χειρότερη φυλακή απ' αυτήν του νου. Εχοντας διαβάσει πολλές ιστορίες φίλων εδώ στο Ημερολόγιο, πράγματι είναι στενάχωρο να συνειδητοποιείς πώς «φυλακίζεται» ο ανθρώπινος νους. «Φυλακίζεται» και «απομονώνεται», έχοντας ως μοναδική του σκέψη την επιβίωση, την οποία, φυσικά, καθόλου δεν υποτιμώ.
Πού όρεξη για όνειρα όταν η καθημερινότητα είναι εφιάλτης! Φυλακή του νου... Ανέφικτο εκ πρώτης όψεως, αλλά τελικά πολύ εφικτό, όπως η πραγματικότητα δείχνει. Το κατάφεραν..

Ζεις σε μια φυλακή κάθε μέρα. Ο μοναδικός σου στόχος είναι η επιβίωση. Δεν μπορείς τίποτ' άλλο να σκεφτείς, τίποτ' άλλο να επιθυμήσεις, τίποτ' άλλο να ονειρευτείς και να διεκδικήσεις. Η ανέχειά σου σου έχει κατακλύσει το μυαλό. Μόνο αυτή, κάθε μέρα, όλη μέρα και νύχτα.

Παραιτείσαι από οποιαδήποτε άλλη ανάγκη σου, ενώ πριν από λίγα χρόνια είχες τόσα όνειρα και τόσες ελπίδες για το μέλλον. Κι έτσι η φυλακή αυτή του νου σου σε απομονώνει όλο και πιο πολύ, σε βυθίζει όλο και πιο πολύ στην παραίτηση. Αφήνεσαι στο «ό,τι θέλει ας γίνει».

Δεν ξέρω αν μπορώ να σου αλλάξω έστω και για λίγο αυτό το συναίσθημα, αλλά θα σου πω ότι τον νου μας δεν μπορεί κανένας να μας τον φυλακίσει όσα κάγκελα κι αν βάλει, όσες μπάρες και όσα απαγορευτικά. Πολλά μπορούν να μας πάρουν, όχι όμως την ελευθερία του νου μας.

Ο νους μας πάντα, έστω και μέσα από πολλές αντιξοότητες, πάντα, μα πάντα, θα είν' αληταριό και πάντα θα δραπετεύει από όλες τις φυλακές τους. Και πάντα θα μας δίνει έναν λόγο, μια μικρή αφορμή για χαμόγελα, ελπίδα, δύναμη και όνειρα. Γιατί όλο το νόημα είναι εκεί... στον νου. Φυλάκισες τον νου σου, ακούσια ή μη, τέρμα και τα όνειρα και η δύναμη να παλέψεις γι' αυτά.

Ποτέ δεν σου ήταν εύκολη η ζωή, φαντάζομαι, αλλά δεν έπαψες να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις. Ο νους σου πάντα ταξίδευε στο αύριο, πάντα δραπέτευε.

Γιατί όχι και τώρα λοιπόν; Ισως τώρα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.

Εκεί που φτερουγίζει ο νους/ εκεί που ξημερώνει/ μαργώνουν τα πουλιά της γης/ κι ούτε ένα δε ζυγώνει/ Οσες κι αν χτίζουν φυλακές/ κι αν ο κλοιός στενεύει/ ο νους μας είναι αληταριό/ που όλο θα δραπετεύει.

Αγγελική / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΝΕΡΓΟΥ 

περισσοτερα εδώ:
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=419479

POSTED BY ΟΜΑΔΑ MULTIMEDIA B ΚΥΡΙΑΚΉ, ΜΑΡΤΊΟΥ 09, 2014
http://epitropesdiodiastop.blogspot.gr/2014/03/blog-post_2574.html